PUFF - zawsze śmiertelna, nieuleczalna choroba zakaźna wywoływana przez wirus Prodigium uberius facta furor. Do zakażenia wirusem PUFF dochodzi najczęściej w wyniku ugryzienia lub kontaktu skóry z płynami ustrojowymi odmieńca.

Przebieg choroby można podzielić na 3 fazy.


Okres inkubacji wirusa trwa zazwyczaj jeden dzień. W tym czasie pacjentowi towarzyszą objawy grypopodobne, takie jak: gorączka, dreszcze, bóle mięśni i głowy.
Śmiertelność podczas trwania tej fazy w grupie osób ugryzionych po raz pierwszy wynosi 30%.


W tej fazie wirus przenika do ośrodkowego układu nerwowego, skąd dociera do mózgu, gdzie ulega nasilonej replikacji. W tym momencie w organizmie osoby poniżej 26 roku życia aktywują się przeciwciała typu X*. W zależności od zajętego przez wirus obszaru, u osób tych wykształcają się różnorodne umiejętności, które przez organizację podzielone zostały na trzy grupy.
Zaraz na drugi dzień po wystąpieniu objawów, u dzieci aktywują się umiejętności, a wszelkie stany  grypopodobne przechodzą samoistnie.

*Przeciwciała typu X – grupa antyciał występujących u dzieci i  młodych dorosłych do 25 roku życia, kiedy to organizm stopniowo przestaje je produkować. Odkryte zostały w roku 2031, w efekcie badań nad zakażonymi dziećmi. Jak zbadano przeciwciała te są w stanie częściowo neutralizować działanie wirusa PUFF.


Następuje ona w momencie osiągnięcia 25 roku życia i trwa maksymalnie rok. W przypadku osób wielokrotnie pogryzionych, czas ten może być krótszy.
Pierwszymi objawami tej fazy są: ból i uczucie napięcia w zabliźnionych już ranach, towarzyszy temu znaczne obrzęknięcie okolicy rany. W przypadku gojących się jeszcze ugryzień, pojawia się posokowata wydzielina, przypomina popłuczyny mięsne. Temperatura ciała chorego może być niższa od normalnej. Naczynia krwionośne zlokalizowane w okolicy miejsca ugryzienia zaczynają przebierać czarny kolor.
Ból tkanki bliznowatej ustępuje po kilku tygodniach. Czernienie żył stopniowo postępuje. Z czasem pojawiają się napady psychotyczne, takie jak omamy, urojenia, zaburzenia osobowości, czy popadanie w depresję lub euforię. Początkowo objawy te mogą pojawiać się nieczęsto oraz być krótkotrwałe, lecz wraz ze zmniejszającą się ilością antygenów X, zwiększa się częstotliwość problemów na tle psychicznym.
W chwili, gdy liczba przeciwciał X spadnie do zera pacjent ulega przemianie w Odmieńca.


Ryzyko zakażenia dziecka przez matkę wirusem PUFF (tzw. transmisja wertykalna) wynosi wśród kobiet 50%.