Szli całkiem szybkim tempem przed siebie, dzięki czemu nie czuła aż tak bardzo tego chłodu, który panował na dworze. Dźwięki zdawały się klarować z każdym krokiem, który zbliżał ich do odnalezienia ich źródła. Nina uważnie nasłuchiwała, jakby chciała wyłapać jeszcze jakąś głębię. Przypominały one coś żywego, jednak nie potrafiła w głowie przypisać tego do żadnego znanego jej dźwięku, przynajmniej jak na razie.
Ślady zniknęły, kałuż było już zbyt wiele. Przystanęła na moment i rozejrzała się uważnie, wtedy dostrzegła w oddali sylwetkę. Nie miała pojęcia do kogo należy. Nie zastanawiała się zbyt długo i ruszyła szybkim krokiem przed siebie, aby przypadkiem ten osobnik jej nie uciekł. Nie oglądała się za siebie, nie obchodziło jej, czy idą za nią. Była tak bliska rozwiązania zagadki i nie miała zamiaru odpuścić. Zacisnęła dłoń mocniej na szabli, którą miała w prawej ręce, miała wrażenie, że będzie jej ona zaraz potrzebna. Jakieś takie dziwne uczucie jej towarzyszyło.

Charczenie czy gardłowe dźwięki, które teraz słyszała również Nikky, nie zwiastowały niczego przyjemnego, pozostawało jedynie pytanie czy będzie to ranny człowiek, zwierzę czy też może najgorsza z możliwych opcji czyli Odmieniec.
Kiedy przechodzili tak szybki krokiem pomiędzy kałużami, przez myśl Nikky przeszło, że nikt z obserwujących kamery nie reaguje, choć patrząc na pogodę, nie dziwiła się, że nikomu się nie chce wybiegać, tylko dlatego, że trójka wyszła na zewnątrz, konsekwencje zapewne spotkają ich jutro. Chyba, że przyniosą ze sobą jakieś ważniejsze wydarzenie, w postaci spektakularnego rozwiązania zagadki drapiących odgłosów.
Na razie jednak nie pozostało nic innego jak podążać za Niną, która najwidoczniej nasłuchiwała czy cokolwiek da się usłyszeć. Po śladach ciężko było już iść bowiem kałuż było zbyt wiele. Trzeba po prostu zdać się na zmysły Niny, dlatego też Nikky siedziała cicho, nie chciała bowiem jej dekoncentrować.
W pewnym momencie dało się zauważyć jakąś ciemną niewyraźną sylwetkę. Zmysł strażnika kazał Nikky zadać sobie w duchu pytanie czy nie znajdują się blisko rozwiązania zagadki, oraz czy nie ma dużo z tym wspólnego chłopak, który wcześniej nakrył ją pod stołem. To jak szybko zbiegał i to w tym samym kierunku w którym oni się udawali. Cokolwiek by się nie stało Nikky była gotowa co najmniej na mocne mordobicie.

Wystarczyło zaledwie kilkanaście kroków – wszystko nabrało kształtów i kolorów, a w sylwetkach, które wcześniej wydawały się być jedynie ciemnymi, nic nieznaczącymi plamami można było wyczytać o wiele więcej szczegółów. Szybko okazało się, że tajemniczą sylwetką jest chłopak, z którym niedawno skonfrontowała się Nikky – ten sam, który uciekł w popłochu. Nie był sam – stał niedaleko muru, nieopodal jakichś dużych, drewnianych skrzyń razem z dwoma innymi osobami. Ciężko było stwierdzić czym się zajmowali – trzeba było podejść jeszcze trochę.
   Stali tyłem, co dawało trójce detektywów zdecydowaną przewagę – wystarczyło podejść blisko dostatecznie cicho. Ale czy tak naprawdę było czego się obawiać? W końcu byli innymi agentami, mieszkańcami ICID. Bić się ze swoimi? Z drugiej strony wcześniejsza konfrontacja pokazała, że jeden z nich na pewno nie był przyjaźnie nastawiony.
   Dźwięki przybrały też na sile – teraz brzmiały już bardziej jak syczenie zranionego zwierzęcia, ewentualnie człowieka. Na pewno nie były przyjemne dla ucha. Prawdopodobnie tamten typ i jego koledzy po prostu... pastwili się nad tym biednym stworzeniem. Choć to nie było pewne, to cała sytuacja z boku po prostu tak wyglądała.

D O D A T K O W E:
► na odpis każde z Was ma 48 godzin (jak nie dacie rady to mnie informujcie). Kolejność dowolna. Pominąłem Jake'a ze względu na nieobecność.
► w razie pytań zapraszam na PW.
► sorry za poślizg, pochłonął mnie Cyberpunk xD

Nikky zdecydowanie nie spodobała się ta sytuacja, najprawdopodobniej instynkt strażnika też się w niej trochę obudził, a chłopak, szczególnie wziąwszy pod uwagę jego podejrzane zachowanie z pokoju wspólnego i to jak uciekł jak oparzony na dżwięk słowa strażnik jedynie wzmogło podejrzenia Nikky. Wiedziała już, że nie może odpuścić, albo cokolwiek tam się działo może ich wszystkich mocno ugryźć potem w dupsko, szczególnie, że te dźwięki nie były naturalne. Zresztą dziewczyna prędzej czy później się spodziewała, że komuś odbije na tyle, że będzie chciał przynieść tych zombie z zewnątrz tutaj i uważać, że to dobra zabawa.
Nikky starała się przyjrzeć wszystkim, którzy przed nimi stali i przede wszystkim rozpoznać czy któraś z nich to Jedynka. Powoli podchodziła bliżej, ale zdecydowaną akcję wykona kiedy upewni się czy ktoś silny fizycznie jest pośród zgromadzonych osób.