DATA URODZENIAMIEJSCE URODZENIAGRUPASTANOWISKOWIZERUNEK

Дa. Czasami jednak wydaje mi się, że to wszystko to tylko zły sen i wkrótce бабушка obudzi mnie zapachem blinów na śniadanie. Eh…
Urodziłem się w Moskwie, tam mieszkałem wraz z ojcem, sztabem opiekunek i prywatnych nauczycieli. Папа mój jako pracownik państwowy spędzał mnóstwo czasu w rozjazdach. Moje edukacja etykiety, nauk politycznych, języków obcych, gry w szachy, szermierki, czy mnóstwa innych rzeczy, które niezbędne są dla przyszłego wysoko postawionego członka społeczeństwa, rozpoczęła się od najmłodszych lat. Jak tak teraz o tym pomyślę, to śmiać mi się chce…
Gdy папа awansował na stanowisko ambasadora, przeprowadziliśmy się do Kanady. Miałem wtedy dziesięć lat. Poza zmianą „bucowatego” towarzystwa i otoczenia, wiele się nie zmieniło w moim życiu. Dalej przyszło mi odgrywać rolę idealnego młodzieńca. Cóż… Na pierwszy rzut oka.

Папа – Vitalij, był ambasadorem rosyjskim stacjonującym w Kanadzie. Był dość surowym człowiekiem, o stalowych nerwach. Zdarzały nam się kłótnie, po których często uciekałem z domu. Wiele mu jednak zawdzięczam i chociaż nie słyną z okazywania uczuć, to teraz już wiem, że był dobrym ojcem.
Мамочка zmarła niedługo po moim urodzeniu, była sławną śpiewaczką operową. Бабушка często włączała mi nagrania z jej występów. Podobno jestem bardzo do niej podobny.
Папа nie ożenił się ponownie, słyszałem plotki, że dorobił się kilku bękartów, nie przyszło mi jednak poznać żadnego z jego nieślubnych dzieci. Nie wiem nawet, ile w tym prawdy.
Teraz rodziną śmiało nazwać mogę Thomasa i Murphy.

Нет.
Sasha pokręcił tylko głową, próbując wyłgać się od odpowiedzi. Nie lubił wracać pamięcią do tamtego dnia… Dnia w którym przyszło mu zabić własnego ojca.

Po kilku miesiącach życia na ulicy i ciągłych ucieczek, w końcu trzeba było dać się złapać, nie?

Po raz kolejny odpowiedział wymijająco. Sasha w głębi swego zlodowaciałego serduszka wierzy, że okres ten przetrwał tylko i wyłącznie dzięki Thomasowi, którego los w idealnym momencie postawił na jego drodze.

Hmn… Mocne strony? Potrafię mnóstwo, aktualnie nieprzydatnych, rzeczy, np. świetnie gram w szachy. –parsknął śmiechem. Nauka też nie stanowiła dla mnie nigdy problemu, więc wiem dużo równie niepotrzebnych rzeczy, chociaż może jednak częściowo przydatnych… Ciężko stwierdzić.
Co do słabych stron… o tak! Na pewno jestem niezdecydowany, lepiej jak ktoś podejmuje ważne decyzje… A i może trochę przesadzam z wyolbrzymianiem przypuszczalnych złych skutków…

Дa. Nie lubię, gdy ktoś używa mojego pełnego imienia. Mam chorobę lokomocyjną. Często mówię po rosyjsku.