Nie posiada ugryzień - jedyny znak po tym, że był zarażony, jest na jego lewym boku, ale jest to ślad po zastrzyku, a nie ugryzienie samo w sobie. Do ICID został sprowadzony siłą pod koniec roku, w którym wybuchła epidemia - miał jakieś jedenaście lat. Można więc śmiało powiedzieć, że połowę swojego życia spędził w ośrodku. Ma brata bliźniaka, ale nikt o tym nie wie. Nie przyznają się do tego przed światem.
Piastuje stanowisko dozorcy, ale nie uważa się za postrach dzieciaków - chętnie im pomaga, wskazuje drogę jeśli się gubią i ogólnie jest raczej wsparciem dla nich, niż upiorem, który je gania i wymaga posłuszeństwa. Nie znaczy to jednak, że źle wykonuje swoje obowiązki czy że nie pilnuje młodszych i nie wymaga, żeby zachowywały się zgodnie z przepisami; robi to, jasne, ale nie jest przy tym okrutny i podły.
Najlepiej radzi sobie z łukiem i ogólnie bronią białą, lubi też walczyć wręcz. Raczej nie jest typem, który pierwszy leci do bitki, zwłaszcza jeśli nie musi.

Lisę darzy sporym szacunkiem, uznaję ją jako przywódcę i uważa, że jest ona lepszym, co mogło się przytrafić tym wszystkim dzieciakom z ICID. Ma świadomość, że gdyby nie ona, to zarówno on jak i reszta dzieciaków zapewne by tego wszystkiego nie przeżyła. Ma jednak problem z jej podejściem do Początku - który uważa za bestialstwo - oraz z tym, że dziewczyna nie chce zmienić zasad i przez to wciąż większość z nich czuje się stłamszona i terroryzowana.
Juliette po prostu nie potrafi szanować, nawet jeśli by tego bardzo chciał. Według niego ktoś, kto jest ciągle najebany - bo inaczej tego się określić nie da - nie może sprawować tak ważnej funkcji.
Leo to dla niego po prostu agresywny buc i nie ma o nim do powiedzenia niczego bardziej pozytywnego. Zdecydowanie lepiej na jego miejscu - nauczyciela, do cholery - sprawowałby się ktokolwiek inny, mający jakiekolwiek podejście do dzieci i jakieś pojęcie o tym, czego "naucza". Stara się z nim nie rozmawiać, jeśli nie musi.
Patrick jest cholernie przystojnym i inteligentnym facetem, który wydaje się Felixowi po prostu fascynujący. Czasem próbuje go trochę zagadać, a to jego "spojrzenie psychopaty" nie jest dla niego niczym przerażającym; pokusiłby się nawet o stwierdzenie, że celowo je na siebie ściąga.
Alica wzbudza w nim mieszankę uczuć. Z jednej strony podziwia ją jako osobę, z której dziewczyna trochę go przeraża, a z trzeciej jeszcze - współczuje jej tego, co ją niedługo czeka. Eutanazja jest czymś, co jest dla niego najbardziej popieprzoną rzeczą w całej tej organizacji, a to, że najprawdopodobniej zabiją ją razem z jej dzieckiem, które niedługo miałoby się urodzić, wydaje się Felkowi istnym barbarzyństwem. Trzyma kciuki, żeby dziewczynie udało się uciec.